Thursday, May 01, 2003


يکي... دو‎تا... سه‎تا... چهار‎تا...
نشستم.
پنج‎تا... شش‎تا...
نگاهش مي‎کنم.
هفت‎تا... هشت‎تا...
بي‎حسي خوبه.
نه‎تا... ده‎تا... يازده‎تا....
چند تا ديگه؟
سيزده‎تا...
دووم بيار!
پونزده‎تا... شونزده‎تا... هفده‎تا....
دراز مي کشم.
بيست و يک.
صدا قطع مي شه.
چشمام رو هم مي‎بندم.

مي توني ماهي صدام بزني

آرشيو

نامه





powered by blogger