گوشي دستتون باشه
اين بلاگ اسپات رو که بستن ماهيه اول به روي خودش نياورد بعد يه سري وايساد اين گوشه، از اين نگاه چپ چپا کرد بهشون.
از اين نگاه يه ابرو بالاها که معنيش اينه که تا قبل از اينکه خودتو بيشتر ضايع کني دست از اين کارا وردار.
بعد يه سري مجله‎هاشو ور داشت شروع کرد ورق زدن که يعني اصلا مهم نيستين واسم.
گفتم ماهيه اعتصاب؟ ماهيه يه تکوني به خودش داد که بهم بفهمونه ماهي و سکون؟حاشا و کلا.
گفتم چي بگم. اينجوري که نمي‎شد ماهي در کوزه و وبلاگ تعطيل. گفتم: حالا حداقل پرشين...
نذاشت حرفم رو تموم کنم. با اون چشمهاي قلمبه‎اش به آينده خيره شد و مصممانه قضيه رو حواله داد به خاويارهاي ماهيه همسايه.
سپس حيکمانه افزود:
يک بلاگ اسپات زبانم لال معيوب مي‎ارزد به هرچه پرشين بلاگ و بلاگ اسکاي ايراني است.
اگر ادامه پيدا کرد ظرف سه سوت اف تي پي اش مي‎کنيم يک جاي ديگر. بعد هم رفت و من شنيدم که زير لبي چيزهايي گفت.
خلاصه گفتم که بدونين فوقش اسباب کشي مي‎کنيم اما تعطيل هرگز.
خوب حالا گوشي رو لطف کنين.